Column | En de kleur is …. blauw

Foto: Barneveld.nieuws.nl

Ik beeld me in hoe het had kunnen zijn. Vanavond in ons blauwverlichte theater, gastheren en gastvrouwen uit allerlei landen en culturen in veelkleurige volkskledij, een volle zaal met bezoekers, veel blauwe baretten eervol gedragen op de dappere hoofden van veteranen. Muziek uit de Negende Symfonie van Beethoven met een multicultureel gelegenheidskoor dat het “Alle Menschen werden Brüder” aanheft. En natuurlijk vlaggen, heel veel blauwe vlaggen van de Verenigde Naties. Zo was het voor deze vrijdag 23 oktober 2020 uitgedacht en had het moeten gebeuren. Een imponerend concert met optredens vanuit allerlei volken en culturen om het 75-jarig bestaan van de Verenigde Naties te vieren.

We vieren dit jaar een 75-jarig bevrijdingsjubileum. Wat wérden er veel festiviteiten in onze dorpen voorbereid. We zouden het afsluiten met dit muzikale slotakkoord t.g.v. 75-jaar Verenigde Naties. Een veelkleurige ontmoeting van Barnevelders. Autochtone Barnevelders met al hun wortels hier. Tweede en derde generatie Molukse, Marokkaanse of Turkse Barnevelders. Vluchtelingen bezig met hun inburgering en sinds kort ingezetene in Barneveld. Barneveld in verbinding.

Op de puinhopen en de as van de Tweede Wereldoorlog werd in 1945 de VN opgericht. Door 51 landen die elkaar plechtig in het Handvest beloofden oorlogen te willen voorkomen en samen te werken op het gebied van mensenrechten, internationaal recht en veiligheid, economische ontwikkeling, onderzoek en cultuur. Inmiddels is de VN uitgegroeid tot 193 lidstaten en buigt zij zich over vele vraagstukken die wereldwijde samenwerking vragen. Zoals het tegengaan van de verspreiding van kernwapens, gelijke behandeling van mannen en vrouwen, bestrijden van kindersterfte en bevorderen van kinderrechten, de klimaattransitie of de grote vluchtelingencrisis. Natuurlijk zijn er successen te melden als het gaat om bijvoorbeeld programma’s die honderden miljoenen mensen hebben geholpen hun armoede, ziektes of honger te overwinnen; geweld te bestrijden of alfabetisering en onderwijs te organiseren. Hoe succesvol leidt de VN vredesoperaties in oorlogsgebieden en conflicthaarden. Wat treedt de VN naar voren met humanitaire hulpverlening bij overstromingen, aardbevingen en andere natuurrampen. Hulp aan medemensen die hun leven nog hebben, maar verder alles verloren zijn. Maar tegelijkertijd zien we de machteloosheid bij conflicten in Darfoer, Myanmar of Syrië. Gebieden waar geopolitieke machtsverhoudingen meespelen en de grote vijf die een permanente zetel hebben in de Veiligheidsraad, de VS, Rusland, China, Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland, met hun veto elk optreden kunnen blokkeren. Wel een beetje blaffen, maar bijten… hò maar. En toch, zou het er zonder de VN beter aan toegaan in de wereld? Wie of waar zou de internationale gemeenschap zich dan moeten buigen over het handhaven van de internationale vrede en mensenrechten? Zouden we zonder internationale samenwerking en solidariteit beter af zijn? De Duitse Bondskanselier Angela Merkel verwoordde het treffend als een morele opdracht: “Ons welzijn is iets dat we delen, ons lijden ook”. De VN kan medemenselijkheid en mededogen brengen in tijden van oorlog en onderdrukking, de rivalen aan de onderhandelingstafel krijgen en zo nodig ook gewapende strijdkrachten mobiliseren om de vrede te herstellen. Solidair zijn, samenwerken via overleg, de dialoog aangaan en via argumenten en onderhandeling prangende internationale vraagstukken aanpakken, dat is de missie van de VN. Dat de afzonderlijke landen daarbij in die gemeenschap van naties verder moeten kijken dan het eigen belang is niet altijd vanzelfsprekend maar zou het optreden wel betekenisvoller en doeltreffender kunnen maken.

Terug naar ons blauw gekleurde Schaffelaartheater. De muziek van de negende symfonie van Beethoven zwelt aan en het veelkleurige koor zet op imposante wijze de koorfinale in met een “Ode an die Freude”. De ruggen van de bezoekers rechten zich. Ik krijg kippenvel bij het weerklinken van die machtige stemmen die de idealen van vrijheid, vrede en solidariteit bezingen. Zo had het kunnen gaan vanavond. Maar ja, ook deze afsluiting van 75-jaar bevrijding en 75-jaar Verenigde Naties gaat niet door. Het coronavirus is op dit moment onze onzichtbare vijand die we moeten verslaan en dat kan alleen door elkaar nu niet op te zoeken. Niet in het theater of waar dan ook. Jammer en teleurstellend, maar o zo noodzakelijk. Zijn we bereid om met elkaar dat offer nu te brengen om die vijand te verslaan? Ik reken op u.

Dr. J.W.A. van Dijk

Burgemeester

 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen