Meestal weet je niet alles van de mensen waar je een gesprek mee hebt. Ook al heb je al jaren een goed contact met elkaar.
Column door juffrouw Raadgever
Door de afgelopen coronatijd kan het zomaar gebeuren dat iemand je meer in vertrouwen neemt dan anders. Als we gezellig over koetjes en kalfjes zitten te praten komt het gesprek ineens op een serieuzer onder werp. De aanleiding is een bericht dat haar aandacht had getrokken een paar dagen geleden. Weet je zegt ze, eerder had ik blijkbaar helemaal geen oog voor dit soort herdenkingen. Eigenlijk vond ik het maar overdreven. Gek want als ineens in je naaste omgeving een dergelijk iets zich voordoet ga je er heel anders naar kijken. Nu schaam ik me ervoor dat ik er altijd zo laconiek overheen gewalst ben. We hebben het over de aankondiging van de Wereldlichtjes dag. Door het opsteken van kaarsjes worden alle overleden kinderen herdacht. De bedoeling is dat gezamenlijk het verdriet van het verlies beleefd wordt. Dat iedereen elkaar steunt. Dit jaar zal dat via een livestream tot uiting worden gebracht. Samen komen is er dit jaar niet bij. Als je dat wilt kun je de naam van jou te herdenken kind op geven en deze zal dan tijdens de uitzending genoemd worden. Het aanmelden en daarmee dus erkennen dat ook jij bij de groep hoort die een verdriet met zich meedraagt is wel een drempel die overgestapt moet worden. Je mag zelfs je verhaal delen via een mail. En nu zit ze in een twee strijdt. Zal ze?
Wat beschaamd kijk ik haar aan. Heb ik iets gemist? Weet je zegt ze. Zelf heb ik tot voor kort dit soort verdriet niet van dichtbij meegemaakt. Wel wist ik dat het ook om onvoldragen kinderen en vroeggeboortes ging. Nog niet zo lang geleden werd daar ook niet zo mee omgegaan als tegenwoordig. Nu, zeg ik, een gemis maar toen was het een gegeven en moest je door. Zo’n tien jaar geleden kwam het voor ons wel heel dichtbij. Blij waren we dat er weer een kleinkind bij zou komen en wat een verdriet dat het helemaal mis ging. We zagen het van dichtbij wat het met het gezinnetje deed. Gelukkig lieten ze ons ook toe in hun verdriet. In heel kleine kring hebben we het kleine rieten mandje begraven op een plek waar het ‘veilig’ was. Op de kalender staat net als van de anderen de naam geschreven. Met in ons hart erbij. We hebben de worsteling van iedereen gezien. Wat kan er verschillend verwerkt worden en hoe belangrijk is het dat het bespreekbaar is wat er in je omgaat. Wat fijn om te zien dat er vertrouwen is in elkaar. Weet je. De beelden van het kindje blijven voor altijd op je netvlies staan. Gelukkig vervagen de beelden van het verdriet. Het heeft een plekje gekregen in ieders hart. Vooral rond de geboorte- sterfdatum is het goed om even elkaar te laten weten dat ook wij eraan denken. In het fotoalbum voor de kleinkinderen is een plaatsje voor een foto van de echo waar ook de naam en de datum samen met een mooi gedichtje staat. Ik ken het uit mijn hoofd.
Een kind als jij was er niet eerder
Zal er ook na jou niet meer zijn
Dat is het wonder van Gods kunst werk
Zolang je leeft uniek te zijn
Ik weet dat het heel erg gewaardeerd wordt dat het kindje gewoon meetelt. En nu Wereldlichtjes dag er is begrijp je dat ook wij daar van harte aan meedoen. Ter ondersteuning aan al die ouders en grootouders, broers en zusjes die een kind moeten missen. Aanstaande zondag 13 december is het Wereldlichtjes dag om 18.55 is het begin van de livestreamuitzending en om 19.00 uur worden de kaarsjes aangestoken en ik hoop dat er heel veel mensen ter ondersteuning ook een kaarsje zullen branden. Voor dat ze weer naar huis gaat vertelt ze me nog dat verschillende begrafenisondernemingen een initiatief hebben genomen om de livestreaming te organiseren. Misschien ook wel in uw woonplaats. Dan blijft het even stil. Ik bedank haar dat ze mij deelgenoot gemaakt heeft van hun verdriet. Wij hadden er totaal geen weet van. Vanaf nu zullen ook wij een kaarsje aansteken.
Inmiddels is het buiten alweer donker geworden. Ze moet nu echt naar huis. Het voelt goed nu samen over het verdriet te kunnen praten. Zelf heb ik nog wel even werk om wat me deze middag allemaal is toevertrouwd te verwerken. Zo zie je maar als iemand niets zegt kun je het ook niet weten.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
