Door het oog van de naald

Het is begin van de week. Ze hadden zich die avond voor de TV geïnstalleerd, haar favorieten, de Meijlandjes hadden het net weer geweldig in de ‘kant’ gezet.

Column door juffrouw Raadgever

Elke keer verbaast zij zich erover hoe die lui het in vredesnaam voor elkaar krijgen om zo hysterisch, op de meest gewone dingen, te reageren. Ja, ze weet dat daar nogal verschillend over wordt gedacht. Achter haar zit ook iemand zich bont en blauw te ergeren. Of dat nu is, omdat zij ongeremd zit te schaterlachen of om het acteertalent van vader en dochter Meijland. Ze zou het je niet kunnen vertellen. Hele discussies hebben ze er al overgevoerd maar die mensen hebben het, ondanks alle reacties, prima voor elkaar. Doe het maar eens na. Gaat je niet lukken!? Dan gaat de telefoon. Zonder zich te melden toetert een keiharde stem in haar oor: “Is alles goed bij jullie”, uhu “Ja?” antwoord ze. “Oh. Wat een opluchting. Dus jullie mankeert niets.” Ze moet wel met een heel gek gezicht naar de telefoon hebben gekeken want manlief kijkt haar nogal verbaasd aan. Hij trekt zijn schouders op, zo van: let op, wat is dat dan, hangop. Maar ze herkent de stem en vraagt wat er precies aan de hand is. “Dus jullie zijn niet op pad gegaan toen je de melding van een autobrand kreeg?” Dat waren ze inderdaad niet.  Ze hadden wel de melding gezien. Helemaal niet zover bij hen vandaan bleek iets aan de hand te zijn. Nog geen vijfminuten rijden. Toch had hij besloten thuis te blijven. Hij had immers al een wijntje gedronken. Per slot van rekening hadden ze iets te vieren. Morgen ging hij officieel met pensioen. Nu blijkt dat het ook maar goed was. De kennis verteld wat er aan de hand is. Het was vreselijk misgegaan op de plaats waar de melding was. Het was al op het nieuws.

De volgende dag belt de onfortuinlijke collega en verteld wat er gebeurd is en hoe het hem nu vergaat. Hij is er beroerd aan toe. Zijn pasverworven auto is total-loss.  Zijn bijrijder is ook totaal van slag. Allebei zijn ze getraumatiseerd. Hoe moet het verder. Hij bedenkt zich wel drie keer voor hij weer naar een melding in de omgeving gaat. Alhoewel de scherpe randjes er wel weer vanaf zullen gaan. Hij houdt van zijn werk en dat wordt er door dit soort acties niet leuker op. Hoe dan. Wie doet zoiets. Waarom? Hij was onderweg naar huis geweest van een andere oproep en had voor deze melding maar even om moeten rijden. Er was iemand bij hem dus samen hadden ze koers gezet naar het adres. Ja zij mochten nog even de regel van de avondklok van tien uur overtreden. Hij heeft immers een Pers pas. Ze waren er al snel. Toen hij uitstapte om een paar plaatjes te schieten kwam er een groepje mannen op hem af. Ze riepen dat hij op moest rotten en daar niets te zoeken had. Toen hij vertelde dat hij een melding gehad had en een paar plaatjes voor de krant wilde schieten werden ze kwaad. Ze hadden daar niets mee te maken. De sfeer was bedreigend en hij was in de auto gevlucht maar kon niet snel weg. Achter hem stonden meer auto’s. Toen kwamen de mannen terug en sloegen de ruiten van zijn auto met stangen kapot. De stukken glas vlogen als kogels om hen heen. Daarna ging alles heel vlug. Er waren felle lichten en zijn auto werd doormiddel van een sjofel met steekhaken opgetild en een stuk opzij geduwd. Doodeng. Toen hij dacht weg te kunnen rijden kwam de sjofel nog eens op hem afgereden en duwde de auto de greppel naast hem in waardoor hij op zijn kop in de droge sloot terecht kwam. Omdat de bodycamera in de auto aanstond kun je het angstige geschreeuw van de inzittenden horen. Gelukkig konden ze zonder al te veel kleerscheuren uit hun benarde positie worden bevrijd. De brandweer was al aanwezig en de bijrijder van de collega had inmiddels de politie al gealarmeerd.

Wat moeten de inzittenden een trauma hebben opgelopen.

Stel dat zij wél op pad gegaan waren. Ze hadden het ook zomaar kunnen zijn. Het gebeurt wel vaker dat ze voor de gezelligheid even samen ergens heen gaan. Wat een schrik. Ze moeten er niet aandenken. Ze zijn dus door het oog van de naald gekropen door te beslissen niet meer op pad te gaan. De belagers zijn inmiddels allemaal opgepakt en heel journalistiek Nederland hoopt op een fikse straf. Inmiddels is er al een actie gestart om te zorgen dat deze fotograaf weer aan de slag kan.  Wanneer en hoe? Dat zal nog wel even duren. Is het gek dat de logo’s inmiddels van de auto’s van de NOS verdwenen zijn. Als journalist en fotograaf wil je toch kostte wat het kost voorkomen om tegenover dit soort criminaliteit komen te staan. Dit gedrag is ontoelaatbaar. De mensen van de pers moeten hun werk veilig kunnen doen. Wel fijn dat er mensen zijn die zich zorgen maken als deze berichten langs komen en dat ze dan even bellen of alles oké is. Zo fijn! Laat dit geweld tegen journalisten en fotografen alsjeblieft stoppen.

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen