Het leven van de vlag die aan het huis van een verzetsstrijder hing
Column door juffrouw Raadgever
Van zonsopgang tot zonsondergang. Nooit werd er overgeslagen. Met eerbied werd ze behandeld. Voorzichtig in een handsopje gewassen als ze vuil geworden was. Voorzichtig gedroogd na een dag van slecht weer. Het voelde als een schending als ze in het duister hing en daarom was er naast de vlag altijd een brandende lamp.
Neem nou die ene vlag. Die aan het huis van een verzetsstrijder hing. Ze hing er al ruim voor de oorlog en tijdens de oorlog was ze weggeborgen. Na de oorlog hing zij er weer. De mensen in de straat wisten allemaal dat er nu met haar, daar aan de gevel, een grote herinnering hing. De verzetsstrijder zelf zou nooit meer de stok in de houder duwen. En toch was ze er op alle gedenkwaardige dagen aan de gevel te zien. Ook hing ze er vijf jaar na de oorlog toen een familielid ging trouwen. En ineens was ze weg. De bewoner van het huis was verhuisd en de vlag ging mee. Aan een balkon deed ze weer haar wapperende werk tot ze niet meer van de plank af kwam. Tijdens het opruimen van de woning lag ze daar ineens weer op de tafel. Een nichtje, net verhuisd en nog zonder vlag, mocht haar meenemen. En ook nu weer wappert ze aan die gevel. De herinnering aan haar eerste eigenaar ruim vijfenzeventig jaar geleden draagt ze nog steeds met zich mee.
Goed voorbeeld doet goed volgen en dus vlaggen wij ook steevast op elk moment dat daar een aanleiding voor is. Inmiddels hebben we nog meer vlaggen. Eentje van ons dorp, die hangt altijd in de zomerfeestweek in augustus. En een Airborn-vlag, deze hangt altijd in de herdenkingsweek in september. Het officiële protocol voor vlaggen geld hoofdzakelijk voor die van de rijksgebouwen. Dit protocol kun je gemakkelijk op Google vinden. Omdat voor ons het vlaggen een belangrijk Nederlands gebruik is leek het ons een goed idee om ervoor te zorgen dat ons nageslacht allemaal voorzien werd van een houder, stok met oranje knop, een driekleur en een oranje wimpel. Vier in getal. Je zult zeggen hoe verzin je het maar met pakjesavond op vijf december werd elk kind, middels eenzelfde in sinterklaaspapier ingepakt cadeau, de driekleur eigenlijk opgedrongen. Goed bedoeld natuurlijk. Gelukkig waren ze er zo te zien best wel blij mee. Die dingen kosten niet niks. En zo kan het gebeuren dat er in ons kleine Holland zeker aan vijf verschillende huizen de afgelopen weken heel wat gevlagd is. Ook van een kennis hoorde ik dat ze ook dit jaar weer het trappetje en de vlag, meer dan een week, voor de greep hebben laten staan. Dit jaar moest er eerst gevlagd worden voor een jarige. Toen voor een gekregen lintje. Vervolgens was het Koningsdag en daarbij mocht ook nog eens de oranje wimpel mee wapperen. Een kleine week later, 4 mei ging de vlag halfstok om de volgende dag 5 mei weer voluit het rood wit blauw te laten zien. Hagel, onweer, regen, harde wind, een zacht briesje en tot slot een gloeiendhete zon alle weersomstandigheden moet de vlag meemaken. Sommige vlaggen hebben zelfs de oorlog overleefd. Weg gestopt ergens in een kast. Of zoals ik eens gehoord heb als lange lappen zwaar katoenen stof. Los van elkaar getornd. Keurig opgevouwen in ragdunne vellen folie. Jaren later werd zij teruggevonden onder in de lappenmand van een tante. Eerst hadden ze het heel niet in de gaten dat de lappen in een eerder ‘leven’ gezamenlijk de naam vlag hadden. Tot op een gegeven moment het kwartje viel. Kijk nou dan alle lappen zijn even groot. Dit moet een vlag geweest zijn. Het duurde niet lang of zij werd in ere hersteld en heeft tot nu toe nog steeds haar dienst vervuld aan de gevel van een huis in het midden van het land. Naar ik vernomen heb zijn er ook heel wat vlaggen uit erfenissen die nog steeds dienstdoen. Heel begrijpelijk; wie gooit er nu een vlag weg? Dat doe je toch zeker niet. Nou ja als ze helemaal verkleurd en kapotgewaaid is, dan zou je erover na kunnen denken. Maar toch. Het gebeurt regelmatig dat de lap met vele herinneringen weer in vellenfolie onder in de kast beland. Toch maar bewaren.
Ik hoop dat de oude, van degelijke katoen gemaakte vlag, nu van het nichtje, het nog jaren volhoudt. In de wetenschap dat sommige vlaggen nooit slijten gaat dat vast lukken. Het volgende moment waarbij weer iedereen mag vlaggen is op 17 mei dan is Koningin Maxima jarig. En heb je nog geen vlag. Ik zou zeggen tijd voor een nieuwe aanschaf. Wedden dat je er geen spijt van krijgt. Zo’n mooi gezicht al die wapperende rood, wit en blauwe kleuren en dan nu ook met de oranje wimpel.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
