BARNEVELD - Zaterdag 21 september 2024, de Gala - Première
in de Midden-Nederland Hallen Barneveld. Op de zogenaamde ‘rode loper’, deze is
geel, ontwaar ik vele feestelijk geklede bekenden en onbekenden. Een ding
hebben ze gemeen, verwachtingsvolle gezichten.
Door Tieneke Ouboter – Elzinga
Ook ik heb het voorrecht om mij onder de aanwezigen te
mengen en ben verwachtingsvol, gelezen de eerdere berichten van het hoogstaande
gebruik van technieken in de, recent nieuwgebouwde, theaterzaal en de eerdere
presentatie van de acteurs, bij
Barneveld.Nieuws.nl, hebben me nieuwsgierig
gemaakt naar het nogal ingrijpende verhaal. Het beloofd een spektakel te
worden. Het mag gezegd worden dat Studio 100 heeft uitgepakt.
De theaterzaal met zes verrijdbare tribunes zit tot de
laatste stoel vol. Nieuw is dat de muziek niet uit een orkestbak of via
geluidboxen komt. Iedere stoel is voorzien van een geluid verstelbare
koptelefoon om zo de muziek intens te kunnen beleven. Naar mijn mening een
goudengreep. Dan wordt het donker, stikdonker, en worden de gasten door Emiel
Zegers (Kees Boot) meegenomen naar de sfeer van
40-45 DE MUSICAL. Zijn
indrukwekkend vertellen slaat aan en voor ik het weet voel ik de tragedie van
de oorlog. Een oorlog waarin heel gewone mensen ineens te maken krijgen met een
overheerser die het hele sociale stadsleven van gezinnen en families op zijn
kop zet. Wie kun je nog vertrouwen. Uitgelicht wordt een, dus heel gewoon
Rotterdams gezin waar Duitse officieren hun intrek nemen waardoor de gevolgen
groot zijn. Waar met name de keuze van de broers rampzalig wordt. Met een zeer
onverwachte wending die het verhaal van dit gezin Zegers verteld. De vertolking
van de acteurs Louis (Soy Kroon), Dirk (Dorian Bindels), Emiel (Kees Boot) en
Anna (Babette van Veen) is buitengewoon realistisch. De beide vriendinnen van
de jongens Zegers, het joodse meisje Leah Liebman (Gaia Aikman) en Marie de
Jong (Niniane Everaert) vormen een sterk tweetal in de zo alles ontwrichtende
tijd. Het gevoel van onmacht en vertwijfeling doet hen elk zoeken naar hun plek
bij de broers.
Als publiek worden we in raptempo letterlijk meegenomen
in de verschillende zeer indrukwekkende scenes. De tribunes rijden je haast het
toneel op en rond zodat de beleving nog intenser wordt. Gevoelens van emotie,
meeleven, afkeer en begrip wisselen elkaar af. De intensieve aanwezigheid van
hakenkruisvlaggen, van de Duitse indoctrinatie wat betreft de Jodenhaat is
onmiskenbaar. De ontwikkelingen in de NSB en Het Verzet komen lijnrecht, in
verschillende vormen, tegenover elkaar te staan. Het zien wegvluchten van Joden
met hun huisraad op een kar, de stad staat in brand. Je ruikt het, je voelt
het. De zeer sterkt gespeelde scene van Meneer Leon (Sjoerd Pleijsier) en het
kleine, fanatieke jongentje Daan, doet het publiek huiveren. De werkelijkheid
van die verschrikkelijke oorlog staat gewoon voor je neus in alle hevigheid.
Het weg voeren van de Joden. Bij mij kwamen de tranen. En dan de rancune en/of
vergeldingen die na de bevrijding plaats vonden. Deze werden zo realistisch
schokkend vertolkt dat ik voor die acteurs speciale bewondering heb. Met name
Marie de Jong, de verloofde van Dirk (Niniane Everaert) en de anderen.
Huivering wekken. Alle partijen hebben onschuldige mensen beschuldigd, berecht
en vermoord. De hele musical vertelt het verhaal zo indringend en realistisch
dat het onmogelijk is om partij te kiezen. Dit willen we toch nooit weer!
HET VERHAAL MOET STEEDS WEER VERTELD WORDEN. En dat doet
deze musical met een zeer enthousiaste grote groep acteurs. 40-45 DE MUSICAL
zou voor scholen en verenigingen een ‘must’ moeten zijn. Voor iedereen van jong
tot oud is het zeker een heel realistische les. En denk nu niet; dat gebeurt
nooit weer?!
Het valt op dat er een grote stilte valt als het publiek
de theaterzaal verlaat. De indrukken zijn groot en hebben tijd nodig om
verwerkt te worden. Bij mij tenminste wel.
Door Tieneke Ouboter-Elzinga