De wekelijkse fysiotraining in het zwembad is in volle gang. Iedereen is aandachtig bezig.
Column door juffrouw Raadgever
Enkel de stem van de instructeur klinkt zo nu en dan om één van hen de oefening beter te laten uitvoeren. Beter de voeten plat op de grond en afrollen. Hoger je arm en graag die tegenovergesteld is van het been dat op de grond staat. Voor sommige personen een heel probleem, het uitvoeren van de opdracht. Zeker als links en rechts verschillend bewogen moet worden. Help! Nee het is geen groep ouderen. Wel heeft iedereen een lastig mankement waar je in het water dus niets van ziet. Warmwater en zo’n honderdveertig centimeter diep doet hen goed. Ook de bewegingen om de gewone dagelijkse dingen te kunnen doen. Stel hen de vraag of het echt helpt dan is iedereen het erover eens dat het goed is om deze wekelijkse training te doen en zeker merkbaar als er een keer moet worden overgeslagen. Nu is het stil maar de gesprekken vooraf, gingen dan ook wel ergens over. Het is dus niet ondenkbaar dat van verschillende door het water ploeterende personen de gedachten nog daar zijn. Een paar mensen woont alleen. Zij komen met opzet vroeg en zijn blij even met iemand te kunnen praten. Op dit moment is er zo ontzettend veel aan de hand. En of we het nu willen of niet; zet je TV aan en een hele wantoestand stroomt je kamer in. Eén van de dames vertelde dat ze er soms niet van kan slapen. Haar vraag is dan ook: “Hoe dan?”
Eerst de corona. Is iedereen nu al vergeten hoeveel mensen in de wereld, hun familieleden daardoor hebben verloren? En er nu nog kampen met de gevolgen en zelfs hun baan kwijtraken. Ook al zijn ze op hun werk besmet. Gisteren Koningsnacht en-dag, daar stond weer iedereen dicht op elkaar. Zelfs het Koninklijkgezelschap kreeg niet de ruimte om zich aan de regels te houden. Een scherpe kijker kon zien dat in ieder geval Koningin Maxima een flinterdunne doorzichtige handschoen aan haar rechterhand droeg. Vertelde een van de dames op haar rug drijvend in het water. Maar de ‘box’ was toch de enige aanraking wat zou mogen. Ze had gegriezeld bij het zien van de vele selfies die gemaakt werden, brr de hoofden bijna tegen elkaar. Geen afstand. Hoe dan! En de vorige jaren dan. Al die mensen die een lintje kregen. Geen feest. Wat een grote verrassing had moeten zijn was super coronaveilig geregeld. Geen familie. Zo sneu. En kijk dit nu dan. Corona is echt nog niet weg hoor. In het ziekenhuis zijn nog te veel kamers bezet met mensen die apart moeten worden gehouden. Niet te geloven dat er nog steeds mensen zijn die ‘tegen’ de corona maatregelen zijn.
Een ander was er op Koningsdag ‘tegen aan gelopen’ dat verschillende Oekraïense mensen als een soort bezienswaardigheid tussen de mensen van de kleedjesmarkt stonden. Zij vond het ongepast. Zelf bleken de mensen er ook moeite mee te hebben. Een schuldgevoel dat hun landgenoten die niet konden vluchten in Oekraïne nu in doodsangst zaten en zij in Nederland feestvierden. Een groepje, waarvan een dame liederen zong, vroeg of iedereen voor hen wilde bidden. Niks mis mee maar het gaf wel even een andere sfeer zo tussen de kleedjes. Zij had er in ieder geval gemengde gevoelens bij. Vannacht had ze erover gedroomd. En vanmorgen zich erover verbaasd dat het idee van een dreigende oorlog niet echt bij iedereen ‘geland’ is. Of had ze dat nou verkeerd begrepen? Nou nee was de algemene mening. Van de andere kant van het waterbad kwam de stem van een van de mannen. Hij vond het gesprek van Johan Derksen voorbeeld hoe het niet moet. Wat een vervelende houding gaf deze man ten opzichte van vrouwen. Helaas is het de laatste tijd helemaal bar en boos hoe respectloos er met elkaar omgegaan wordt. “En dan heb ik het over alles wat erlangs komt. Dit is wel de klapper. Het smakeloze lachen om dit super walgelijke verhaal zat hem danig dwars. En dan nog denken dat je leuk bent ook, vervolgd hij boos. Als ik erbij gezeten had zou ik onder de tafel gekropen zijn van schaamte. En zeg nou eerlijk vroeger was zulk gedrag toch net zo verschrikkelijk als tegenwoordig.” Ja, de stemmen in de groep reageren instemmend. De man wil nog één ding even kwijt: Is het niet zo dat toch eigenlijk iedereen zonder uitzondering geaccepteerd zou moeten worden. Is het dan niet zo dat juist omdat verschillen zo benadrukt worden, dán juist de extra negatieve aandacht als reactie komt. Het wordt steeds van de daken geschreeuwd; de ongelijkheid en scheefgroei in de maatschappij, en de ene aanklacht volgt op de ander. Zo zie je maar er wordt, afschuwelijk genoeg, een zielig spel gespeeld. En de waarheid? Verdrietig genoeg zijn er alleen maar verliezers. Ze hadden dus genoeg om over na te denken.
Als, na ruim een uur, iedereen richting de badhokjes gaat, komen de stemmen weer los. De dame laat weten dat ze het fijn vond om even van gedachten te wisselen en te merken dat zij niet alleen staat. Zo zie je maar dat sociale contacten zo belangrijk zijn. Even met elkaar kletsen kan al veel ruimte geven om met alle vervelende dingen, die aan alle kanten opduiken, om te gaan. En toch. Respect. Door je eigen gedrag kan er verschil gemaakt worden.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
